ابراهیم محمدحسینی

درگذشت حاج ماموستا ملا عُمرِ رحیم پوری، پیش نماز مسجد دارالحسان بوکان، از علمای نامی و دینی، مردمی، فرهیخته و وارسته، دلسوز و مردم دار، موجب تالم فراوان گردید.

سالها، تلاش و مجاهدت برای ترویج فرهنگ دینی و امور معروف، تدریس و تالیف و روشنگری در امور دینی اجتماع از دفتر زندگی این روحانی فقید بود.

روحانی مصلحت اندیش که در حوزه رواداری، سرآمد دوران بود و با نصایح خویش همواره اهل فکر و دین را به راه و صراط مستقیم و دوری نمودن از تندروی دعوت می نمود.
از زمانی که پا به عرصه وجود نهادم به واسطه همسایگی با منزل مرحوم فقید حاج ماموستا رحیم پوری، وی را چون پدری دلسوز دیدم که نصایحش برای روشنی مسیر زندگی، رهگشا و نفسش و صحبتش برای ادامه زندگی، حاوی پند، درس، اندرز بود.

مرحوم ماموستا رحیم پوری، یکی از “کنشگران مرزی” * بود که برای برون رفت از مشکلات و کاهش شکاف، توان و جسارت تعامل بین نهادها، جامعه و حکومت را داشت و در مواقعی که نیاز بود برای رفوی شکاف ناشی از بی اعتمادی و گسست، تلاش می کرد.

بی تردید بایستی عالمان و طلاب، با پی گرفتن چنین روشی، راه رواداری را ادامه دهند و نیز با جمع آوری خاطرات و درس گفتارهای چنین بزرگ مردانی و چاپ خاطرات و خطرات، راه هموار را برای توسعه علوم دینی و تقویت نهاد مسجد و حجره و تربیت طلبه بپویند.

یادش گرامی باد. در شب معراج دعا می کنم که روحش شاد باد.

*این واژه از مطالب دکتر محمد فاضلی، اخذ شده است.