لباس کار به عنوان یکی از وسایل حفاظت فردی می باشد و کارکنان و کارگران هر سازمان و کارخانه ای باید با لباسکار مناسب آن محل کار حاضر شوند. لباسکار به عنوان یک پوشش سراسری بدن ( اعم از تنه و دست و پا ) را در مقابل شرایط مختلف محیطی محافظت می کند. ساده ترین ظاهر لباس کار در دو فرم ظاهری کاپشن و شلوار (دو تکه) و لباس کار یکسره( یک تکه یا سرهمی یا به اسم بویلرسوت هم شناخته می شود) و از جنس متنوع اعم از پلی استر پنبه، ویسکوز، کتان، فلامنت یا ترکیبی از آنها استفاده می شود.

انواع لباسکار

لباس کار به عنوان یکی از وسایل حفاظت فردی مورد استفاده در محیط‌های کاری است و هدف آن محافظت از کارکنان در برابر شرایط مختلف محیطی است. لباس کار عموماً شامل پوششی بر روی تمامی بدن، از جمله تنه، دست و پاها است و از جنس‌های مختلفی مانند پلی استر، پنبه، ویسکوز و کتان تهیه می‌شود.

دو نوع اصلی لباس کار عبارتند از:

۱٫ لباس کار دوتکه (پیراهن/کاپشن و شلوار): این نوع شامل پیراهن یا کاپشن و شلوار است که به صورت جداگانه استفاده می‌شوند. این نوع لباس کار برای محافظت از بدن در برابر خطرات مختلفی مانند گرد و غبار، مواد شیمیایی و حرارت مناسب است.

۲٫ لباس کار یک‌تکه (بویلرسوت یا کاورال): این نوع لباس کار به صورت یک تکه و یا سرهمی طراحی شده است که شامل پوششی بر روی تمامی بدن کاربر می‌شود. این لباس کار عموماً برای کارکنانی که در معرض خطرات بیشتری هستند مانند جوشکاران و کارگران صنعتی مناسب است.

پارچه‌های استفاده شده در لباس کار معمولاً از ترکیبات مختلفی از پلی استر، پنبه، ویسکوز و کتان تهیه می‌شوند تا بهترین مقاومت و حفاظت را برای کارکنان فراهم کنند. استفاده از الیاف طبیعی مانند پنبه و کتان می‌تواند تبادل حرارت مناسبی را فراهم کند و راحتی بیشتری برای کارکنان ارائه دهد.

لباس کار با توجه به نوع کار و شرایط محیطی، می‌تواند انواع مختلفی داشته باشد که هر یک برای نیازهای خاص خود مناسب هستند. از جمله این انواع می‌توان به لباس کار حفاظتی در برابر سرما، رطوبت، حرارت، مواد شیمیایی و رادیواکتیو اشاره کرد.

خصوصیات کلی لباس کار

خصوصیات کلی لباس کار عبارتند از:

۱٫ اندازه مناسب: لباس کار باید اندازه و متناسب با بدن فرد استفاده‌کننده باشد تا به راحتی قابل استفاده و حفاظت از فرد باشد.

۲٫ مناسب برای محیط کار: لباس کار باید بر اساس شرایط محیط کاری انتخاب شود؛ مثلاً لباس حفاظتی در برابر حرارت، مواد شیمیایی یا اسیدی، بسته به نیاز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۳٫ مقاومت و دوام: پارچه لباس کار باید مقاوم در برابر چروکیدگی و پارگی باشد و قابلیت تحمل شستشو و استفاده مکرر را داشته باشد.

۴٫ عدم ایجاد الکتریسیته ساکن: لباس کار باید از جنسی باشد که عدم تولید الکتریسیته ساکن را فراهم کند تا خطرات ناشی از الکتریسیته در محیط کار کاهش یابد.

۵٫ مطابق با استانداردها: لباس کار باید به‌طور کامل با استانداردها و مقررات مربوطه سازگاری داشته باشد و مورد تأیید مراجع مربوطه قرار گیرد.

۶٫ آسیب‌پذیری کمتر در برابر خطرات محیطی: از جمله خصوصیات کلی لباس کار، مقاومت در برابر خطرات محیطی مانند حرارت، اسید، رادیواکتیو و غیره قابل ذکر است.

۷٫ آرم و علائم معتبر: لباس کار باید دارای آرم و علائم معتبر و متناسب با نوع کار و محیط باشد تا هویت و استفاده معتبری داشته باشد.

۸٫ مناسبت با محیط کار و فصل: لباس کار باید با توجه به شرایط جوی و فصل‌های سال، مناسبترین جنس و طراحی را داشته باشد تا راحتی و ایمنی کارکنان را افزایش دهد.

۹٫ قابلیت پاک‌سازی و نگهداری آسان: لباس کار باید از جنسی باشد که قابلیت پاک‌سازی و نگهداری آسان را داشته باشد تا کارکنان بتوانند آن را به راحتی تمیز و مرتب نگه دارند.

۱۰٫ استفاده از جنس مناسب پارچه: استفاده از جنس پارچه‌ای با مقاومت مناسب در برابر شرایط محیطی و استانداردهای مربوطه، از جمله خصوصیات مهم لباس کار است.

این خصوصیات کلی به منظور ایجاد یک لباس کار ایمن، محافظتی و مناسب برای کارکنان در محیط کار تأمین می‌شوند.