* پیمان مـکری :
کارشناس ارشد حقوق جزا و جرمشناسی/ فعال سیاسی و مدنی/ تحلیلگر و پژوهشگر اوضاع سیاسی ملت کورد

روز سه‌‍شنبه مورخه ۱۰/۰۳/۱۳۹۶ در صحن علنی مجلس شورای اسلامی ایران برای تعیین اعضای هیأت رییسه‌ی آن (از جمله رییس مجلس، نواب ایشان، دبیران و ناظرین این هیئت) رأی‌گیری انجام گردید.
جناب آقای قسیم عثمانی نماینده‌ی شهر بوکان که سال گذشته به کمک آرای نمایندگان اهل‌سنت و کوردزبانان مجلس، به هیأت رییسه‌ی مجلس راه یافت و از ناظرین این هیأت بود، اینبار رأی کافی برای بازگشت به مسند خود را کسب ننمود که دلیل آن را می‌توان این گونه ذکر کرد:
۱٫ نمایندگان اهل سنت از سناریویی که سال قبل، شخص آقای عثمانی برای آنان اجرا نمود، سخت آزرده شده‌اند زیرا که سال قبل نمایندگان اهل سنت توافق نمودند تا یک نماینده‌ی سنی مذهب را از میان خود به هیئت رییسه‌ی مجلس راه دهند و به جهت وجود پاره‌ای از مسائل، به اتفاق آرا آقای عثمانی را پیشنهاد دادند و از ایشان انتظار توجه خاص به جامعه‌ی اهل سنت ایران را داشتند اما زهی خیال باطل!
قضیه‌ی دلخوری نمایندگان اهل سنت مجلس شورای اسلامی ایران از این قرار است که آنان با نوشتن نامه‌ای به آقای رییس‌جمهور، درخواست نمودند تا پس از سپری شدن چهار دهه از عمر انقلاب جمهوری اسلامی در ایران، حداقل یک وزیر سنی مذهب به کابینه‌ی یکی از دولت‌ها راه یابد و دولت آقای حسن روحانی که شعارهایی مبنی بر وحدت و برابری اقوام و مذاهب را در ایران سر می‌دهد، بهترین فرصت عصر حاضر است. گویا قرار بر این بوده است که جناب آقای « دکتر ایرج ذوالفقارنسب» که از کوردهای اهل تسنن شهرستان سنندج و دارای مدرک دکترای تربیت بدنی هستند را برای پست وزارت ورزش و جوانان معرفی نمایند؛ نامه‌ی نگارش شده بدون امضای نماینده‌ی بوکان (که علت آن نیز واضح است) تحویل مرجع ذیصلاح داده شد. آقای عثمانی در اقدامی ناجوانمردانه این نامه را جعلی و غیرواقعی خواند و اظهار داشتند که «امضای بنده پیچیده بوده و آنان نتوانسته‌اند که امضای مرا جعل کنند». بماند که منظور ایشان در داخل مجلسی که تنها نماینده‌ها حضور دارند از جعل چه بوده و جاعلان چه کسانی می‌توانند باشند؟ یا اینکه نامه‌ای که کوچکترین مشکل شرعی و قانونی در آن نیست چرا باید به صورت جعل تحویل مقامات ذیربط گردد؟ و به این شیوه نمایندگان اهل سنت از اظهارات آقای عثمانی شکه و دلخور گردیدند.
آقای روحانی نیز با خیالی آسوده نامزدهای خود را برای تصدی پست وزارتخانه‌ها معرفی نمودند و از فشار روانی‌ای که رسانه‌های مستقل و حقوق بشری برای ایشان ایجاد کرده بودند تا لااقل یکی از وزراء کابینه‌ی ایشان از نمایندگان اهل سنت باشد، رهایی یافت. پس از اتمام مراحل قانونی و معارفه‌ی وزراء که دیگر از دست نمایندگان اهل سنت و کوردزبان کاری ساخته نبود، آقای عثمانی به‌سان ۱۰ سال سابقه‌ی نمایندگی خود شروع به توجیه کردن سخنان و رفتار خود نمود و در انتها ناچار شد تا عذرخواهی نماید و اعلام داشت که «بنده در جریان نوشتن این نامه نبوده‌ام» این در حالی است که آقای عثمانی نیز یکی از اعضای فراکسیون اهل سنت مجلس شورای اسلامی است و توافقات آنها به صورت مکتوب به اطلاع کلیه‌ی اعضای این فراکسیون می‌رسد.
البته به شخصه دو دلیل را برای انجام این سناریو توسط آقای عثمانی در نظر دارم؛ یکی اینکه بنا به رعایت پاره‌ای از توافقات پشت پرده‌ای و حتی فرامین‌های غیرعلنی در جهت ممانعت از حضور اعضای جامعه‌ی اهل سنت در پست‌های ویژه و حساس دولتی و همچنین اینکه ایشان می‌خواهند با زیرپا خالی نمودن سایرین، شخصاً به عنوان اولین وزیر به اصطلاح سنی مذهب بعد از انقلاب جمهوری اسلامی ایران شناخته و معرفی گردند.
۲٫ نمایندگان کوردزبان مجلس نیز در جهت وحدت فرهنگی و نژادی خود و جلوگیری از انشقاقات به وجود آمده مابین آنان که ناشی از رفتارهای نامتعارف و تفرقه‌انگیزانه‌ی یک شخص بود را سرلوحه‌ی انتخاب کاندیدای موردنظر خود قرار دادند.
پشیمان شدن نمایندگان اهل سنت از دادن رأی اعتماد به آقای عثمانی، به تنهایی ضربه‌ی مهلکی به شخصیت ایشان در میان مردم ایران به‌ویژه در مجلس شورای اسلامی بود. اما تیر خلاص را نمایندگان کوردزبان مجلس به ایشان زدند و بنا به گزارشات واصله، همگی به دو کاندیدای دیگر به نام‌های اکبررنجبرزاده (نماینده‌ی مردم تهران) به عنوان احدی از دبیران هیات رییسه‌ی مجلس و آقای بهروز نعمتی (نماینده‌ی مردم اسدآباد همدان) به عنوان احدی از ناظران هیأت رییسه‌ی مجلس که هر دو از کورد زبانان شیعه‌مذهب استان همدان هستند، رأی اعتماد دادند که موجب تفوّق هر دوی آنان گردید.
این عدم رأی اعتماد به آقای عثمانی نشان‌دهنده‌ی بلوغ فکری نمایندگان مجلس است که دو بار از یک سوراخ گزیده نشدند، لذا اینبار دریافتند که رأی اعتماد سابق خود را پس گرفته و مجدداً به ایشان اعتماد نکنند.
تعدادی از دوستان تحلیلگر بر این عقیده‌اند که فراکسیون‌های داخل در مجلس که بر سر یک موضوع غیرالزامی که همان تقسیم کرسی‌های هیأت رییسه‌ی مجلس به شیوه‌ای مساوی بود، از تعهد خود تخطی نموده‌اند اما با دیدن آرای مکتسبه‌ی آقای عثمانی به راحتی می توان دریافت که تنها نمایندگان اهل سنت که تعداد آنها به ۲۳ نفر می‌رسد و همچنین آرای نمایندگان کورد که تعداد آنها به بیش از ۴۵ نفر می‌رسد از رأی سابق خود که فراکسیون امید به شدت روی آن حساب کرده بود، عدول نموده‌اند.
نمایندگان اهل سنت و همچنین نمایندگان کورد زبان مجلس مانند مردم شهر نگون بخت بوکان نبودند تا صرفاً به دلیل مشاهده‌ی ظواهری چون مدرک دانشگاهی، ثروت نجومی، سخنرانی‌های ساعتی، رفتارهایی چون گریه و مظلوم‌نمایی، بهانه‌آوری و موجهه نشان‌دادن عملنکرد چندساله‌ی ایشان، ذهنیت قاطع خود را در جهت اصلاح وضع موجود تغییر دهد. لذا لازم است که مردم شهر بوکان نیز به این میزان از شمّ سیاسی و قاطعیت در تصمیم‌گیری‌های خود نایل آیند و درک نمایند که:
۱٫ مدرک دانشگاهی نشانه‌ی سواد، توانایی، فعالیت و حتی شخصیت صاحب مدرک نیست.
۲٫ ثروت نجومی یک شخص اگر در طول ده سال نمایندگی در جهت عمران و آبادانی آن شهر نباشد نشانه‌ی زرنگی آن فرد نیست بلکه گویای حقیقت تلخ خیانت است. مضاف بر آن صرف کردن بودجه‌ی شهر بوکان و حتی شهرداری این شهر به شیوه‌ای غیرشفاف و عدم پیگیری این وضعیت از سوی نماینده، بسیاری از گمانه‌زنی‌ها مبنی بر دست داشتن در این نوع جرایم مالی را بیش از پیش به یقین نزدیک خواهد نمود.
۳٫ سخنرانی، لفاظی و گریه‌های این شخص در طول مدت ده سال نمایندگی ایشان، آنهم در دوران طلایی فروش نفت ۱۳۰ دلاری، قدرت نفوذ گسترده در دستگاه‌های اجرایی کشور، اخذ صدها نوع امتیاز خرد و بزرگ این نماینده و همچنین عضو هیأت رییسه بودن مجلس شورای اسلامی چه تغییری را در شهر و زادگاه این نماینده به وجود آورده است که مردم این شهر واپسگرا که زمانی شهر صنعت گران، شهر فرهیختگان، شهر هنرمندان، شهر مهاجرپذیر کشور و شهر کوردهای نژاددوست معرفی می‌گردید، باز هم می‌خواهند ایشان را یک مرد بزرگ و دانشمند بدانند؟
۴٫ سکوت مردم شهر بوکان به ویژه افراد سیاسی، تحصیل‌کرده و آگاه حتی آنانی که در داخل این شهر نیز زندگی نمی‌کنند به شیوه‌ای غیرمعمول طولانی شده است.
۵٫ خواهد رسید آن روز که حقایقی از خیانت‌های ارتکابی به شهر و ملت کورد منتشر گردد که مردم شهر بوکان را در برابر هر یک کوردهای سراسر جهان به ویژه مردم ایران و کشورهای همسایه خجل و سرافکنده سازد.
والسلام علیکم‌ و رحمته الله ‌و برکاته/ بوکان – ۱۰/۰۳/۱۳۹۶