پدیده‌ای که از آن به عنوان سینمای کُرد یا سینمای کُردی یاد می‌کنند خود متضمن تعاریف گوناگون و گاه متضاد افراد و گروه‌هایی است که با دیدگاه‌های مختلف کوشیده‌اند برای آن چارچوب تعیین کنند. جلوه‌ی این گوناگونی را می‌توان در سرآغازهایی دید که برای آن مفروض داشته‌اند.
برخی با رویکرد فرهنگی فیلم زاره (۱۹۲۶) به کارگردانی هامو بک‌نازاریان محصول ارمنستان شوروی را نخستین فیلم سینمای کُرد دانسته‌اند. برخی دیگر از نگاهی سیاسی آثار فیلم‌ساز کُرد اهل ترکیه ییلماز گونِی، خاصه فیلم راه (۱۹۸۲)، را آغازگر این سینما قلمداد کرده‌اند. و برخی دیگر با نگاهی زبان‌شناختی از فیلم ترانه‌ای برای بَکو (۱۹۹۲) به کارگردانی نظام‌الدین آریچ محصول مشترک آلمان و ارمنستان سخن به میان آورده‌اند. گرچه به دلیل اعمال معیارهای متفاوت اتفاق نظری بر سر این موضوع وجود ندارد. چرا که برخی تاریخ فیلم‌برداری و برخی تاریخ نمایش را به عنوان مبنای تاریخ ساخت فیلم‌ها در نظر گرفته‌اند.
بنابراین، اگر تاریخ فیلم‌برداری را مبنا بگیریم فیلم گله‌ی گرگ ساخته‌ي طیفور بطحایی که زمستان سال ۱۹۹۰ در قزاقستان شوروی فیلم‌برداری شده بر سایرین مقدم است. با وجود این، مراحل پساتولید فیلم تا حدود سال ۱۹۹۲ طول می‌کشد و تاریخ دقیق نمایش آن هم مشخص نیست.
همین‌طور، می‌دانیم که فیلم‌برداری نرگس عروس کردستان به کارگردانی جعفر علی در روز حمله‌ی عراق به کویت در ماه آگوست ۱۹۹۰ شروع شده و تا بعد از قیام مردم کُرد علیه رژیم بعث عراق در ماه مارس ۱۹۹۱ به طول انجامیده و در سال ۱۹۹۳ به اکران درآمده است. نهایتاً اگر تاریخ نمایش را مبنای سال ساخت فیلم در نظر بگیریم، از این میان تنها می‌توان مطمئن بود که ترانه‌ای برای بَکو در روز ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۲ برای اولین بار در جشنواره‌ی تورنتوی کانادا به نمایش درآمده است. در سال ۱۹۹۵ بهمن قبادی فیلم کوتاه و مستند زندگی در مه را در کردستان ساخت.