باید بعضی وقت ها برای خودمان باشیم
جعفر بدری

زمانی که موبایل وجود نداشت همه آرام راه می رفتند،آهسته تر غذا می خوردند و بعدا کمی استراحت می کردند؛همه توی ماشین و اتوبوس منظره های بیرون را نگاه می کردند و باهم با بگو و بخند حرف می زدند و یا مطالعه می کردند؛همه توی حمام کیسه می کشیدند، سنگ پا به پایشان می زدند یا آوازی زمزمه می کردند.
اما حالا تند راه می رویم که موبایلمان جا مانده است؛غذایمان سرد می شود چون با موبایلمان حرف می زنیم یا اینکه تند غذا میخوریم که مبادا لقمه در دهانمان باشد،موبایل زنگ بزند و نتوانیم حرف بزنیم.
حال توی حمام یک دوش سرسری می گیریم،فوری بیرون می آییم،سراغ موبایلمان می رویم که شاید زنگ یا پیام داشته باشد.
حال در اتوبوس می نشینیم،سیم هایی به موبایل وصل می کنیم،صندلی را می خوابانیم،حتی پرده پنجره را می کشیم،بعضی وقت ها کفش مان را در می آوریم و اصلا به بغل دستی توجهی نمی کنیم که یک انسان است.
شاید از آهنگ خسته شدیم؛به اس ام اس،لاین،وایبر،تلگرام و… روی میاوریم.
حال با سواری مسافرت میرویم،گوشی مان زنگ می خورد؛ناخودآگاه سرعت بیشتر شد و مشغول صحبت کردن می شویم. بارها تصادفات درون شهری و برون شهری را مشاهده کردیم که دلیل آن استفاده از موبایل بوده است.
آخر تا این که با این همراه،دیگر همراهانت را فراموش میکنی.
شک در خانواده ات بوجود می آید و بارها تلفن یکدیگر را چک می کنید.این همراه باعث متلاشی شدن زندگی می شود پس نگذارید عزیزانتان از شما ناراحت باشند.
بیایید از ساعت ۷ شب تا ۸ صبح مال خود و خانواده تان باشید و اگر کسی کاری با شما داشت برای شما پیام بگذارد.
عزیزان خداوند ما را آفریده که در این دنیای زیبا با خانواده و پدر و مادر لذت ببریم.
مطالعه کنیم ببینیم کجای دنیا قرار گرفته ایم.نزدیک شدن به تلفن همراه خطرناک است.سلول های مغز را فرسوده می کند و مغز انسان کار نمی کند.
همانطور که بدن ما به تغذیه احتیاج دارد مغز انسان هم به مطالعه احتیاج دارد.در قرن۲۱ اگر کتاب یا روزنامه در هر خانه نباشد فاجعه بار است.
این حقیقت است که دانستن بعضی حقایق برای عقل انسان همان اندازه لازم است که طعام برای جسم لازم است.