* دکتر فرزاد طباطبایی ناامنی روانی چیست؟ ناامنی به احساس بی کفایتی یا خوب نبودن به اندازه کافی، اشاره دارد که منجر به بروز اضطراب در مورد اهداف، روابط و توانایی فرد برای مدیریت موقعیت های خاص می شود. هر فردی هر از گاهی دچار ناامنی می شود. این احساس می تواند در همه زمینه […]

  

* دکتر فرزاد طباطبایی ناامنی روانی چیست؟ ناامنی به احساس بی کفایتی یا خوب نبودن به اندازه کافی، اشاره دارد که منجر به بروز اضطراب در مورد اهداف، روابط و توانایی فرد برای مدیریت موقعیت های خاص می شود. هر فردی هر از گاهی دچار ناامنی می شود. این احساس می تواند در همه زمینه […]

* دکتر فرزاد طباطبایی

ناامنی روانی چیست؟
ناامنی به احساس بی کفایتی یا خوب نبودن به اندازه کافی، اشاره دارد که منجر به بروز اضطراب در مورد اهداف، روابط و توانایی فرد برای مدیریت موقعیت های خاص می شود. هر فردی هر از گاهی دچار ناامنی می شود. این احساس می تواند در همه زمینه های زندگی به وجود بیاید و در اثر عوامل زیادی تشدید شود.
ممکن است ناشی از یک رویداد آسیب زا، تجربیات گذشته، شرایط اجتماعی (یادگیری قوانین با مشاهده افراد دیگر) یا محیط های محلی مانند مدرسه، محل کار یا خانه باشد. احساس ناامنی همچنین می تواند از بی ثباتی عمومی در جریان زندگی نیز ناشی شود. افرادی که اتفاقات غیرمنتظره ای را در زندگی روزمره تجربه می کنند، بیشتر احساس ناامنی می کنند.
فردی که سطح بالایی از ناامنی روانی دارد معمولا در بسیاری از جنبه های زندگی دچار کمبود اعتماد به نفس بوده و ایجاد روابط پایدار یا پرداختن به کارهای روزانه، به دلیل اینکه احساس درماندگی یا عدم کفایت دارد دشوار است. ناامنی اغلب باعث ایجاد افکار منفی در مورد توانایی های فرد در سازگاری با همسالان، رسیدن به اهداف یا حس پذیرفته شدن و حمایت گرفتن می شود. این وضعیت اغلب با اضطراب همراه است.
افرادی که احساس ترس، نگرانی و شک به خود را که مشخصه اضطراب است، تجربه می کنند، به راحتی در مواجهه با چالش های زندگی روزمره احساس درماندگی خواهند داشت. بنابراین، مقاومت در برابر موقعیت‌های استرس‌زا برای آن‌ها دشوار بوده و احساس می‌کنند که برای مقابله با مشکلات آمادگی کافی ندارند.

علائم ناامنی روانی
۱-عزت نفس و اعتماد به نفس پایین
یکی از علائم رایج ناامنی، اعتماد به نفس و عزت نفس پایین است. نبود اعتماد به نفس کافی به اموری اشاره دارد که اغلب به خودانگاره منفی منتهی می شود. اینکه فرد به توانایی های خود شک می کند و دارای افکار منفی در مورد زندگی شخصی می باشد. این نوع تفکر مشکلات عدیده دیگری به خصوص در حیطه سلامت روان ایجاد می کند. اگر اعتماد به نفس فرد بسیار پایین است بهتر است با پزشک مشورت کند.
افراد مبتلا به ناامنی روانی، اغلب تلاش می کنند که با اعتماد به نفس به نظر برسند و از راه های مختلفی وانمود به این امر می کنند. معرفی نادرست و دروغین خود در رسانه های اجتماعی نیز می تواند نشانه ای از اضطراب اجتماعی باشد.

۲-کمال گرایی
کمال گرا کسی است که علی رغم تمام تلاش ها و موفقیت های به دست آمده همچنان از شرایط ناراضی است و اصرار دارد پروژه های کاری را تا زمانی که کامل شوند تحت کنترل شخصی قرار داده و اصلاح کند. کمال گرایی از این احساس ناشی می شود که فرد یا عملکرد او هرگز کافی نبوده و نیست. چنین احساساتی می تواند ناشی از احساس ناامنی در هر زمینه ای از زندگی باشد، اما اغلب در مورد ثبات شغلی و تصویر بدنی بیشتر دیده می شود. به عنوان مثال، اختلال پرخوری اغلب همراه با نگرش کمال گرایی، ظاهر می شوند.

۳-کناره گیری اجتماعی
ناامنی اجتماعی می تواند فرد را از طریق تشویق به انزوا از تعاملات اجتماعی دور کند. گاهی اوقات او ترجیح می دهد به صورت مجازی در موقعیت های اینترنتی که احساس می کند می تواند کنترل بیشتری بر اوضاع داشته باشد، تعامل برقرار کند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه گوشه گیری و انزوا طلبی کلیک کنید.

۴-عملکرد کاری ضعیف
ناامنی شغلی (نداشتن شغل ثابت) می تواند برای برخی افراد انگیزه فعالیت بیشتر ایجاد کند، اما اغلب منجر به عملکرد ضعیف تر در کار می شود. ناامنی شغلی منجر به غیبت های مکرر از محل کار، قصد کردن برای استعفا، اجتناب از تعامل با همکاران وشرکت در پروژه های گروهی و اخلاق حرفه ای ضعیف می شود.

علت ناامنی روانی
هیچ دلیل بدیهی برای بروز ناامنی در حالت طبیعی وجود ندارد. اما عوامل زیادی می تواند با تکیه بر شرایط ناهنجار محیطی و گاهی ژنتیکی، منجر به ناامنی روانی شود. ناامنی ممکن است از یک رویداد آسیب زای بحرانی مانند انواع طلاق یا ورشکستگی یا یک ضرر نه چندان بزرگ ناشی شود.
همچنین می‌تواند ناشی از محیط پیرامونی فرد باشد، زیرا غیرقابل پیش‌بینی بودن یا ناراحتی در زندگی روزمره باعث اضطراب و ناامنی در مورد رویدادهای معمولی می شود. افرادی که دچار ناامنی های مکرر هستند، اعتماد به نفس پایینی داشته و مشکلات تصویر بدن را تجربه می کنند، در زندگی هدف مشخصی ندارند یا احساس می کنند که دیگران ان ها را نادیده گرفته اند.
-عدم حمایت عاطفی خانواده: افرادی که خانواده ای دوست داشتنی و حامی دارند کمتر با ناامنی مواجه می شوند.
-عدم ارضای نیازهای فیزیولوژیکی: زمانی که افراد در تامین نیازهای غذایی، مسکن و ایمنی خود با دشواری روبرو باشند احساس ناامنی می کنند. به طور مداوم در تلاش هستند تا به سمت ارضای نیازهای روانی مانند ایجاد امنیت حرکت کنند که احتمالا مسیرهای مناسبی نخواهد بود.
-فقدان هوش هیجانی: کسانی که هوش هیجانی پایینی دارند نمی توانند احساسات خود و دیگران را به درستی درک و مدیریت کنند. همین امر منجر به روابط ناسالم و اعتماد کمتر می شود.
– فقدان گشاده رویی: زمانی که افراد به شکلی ازاد و کنجکاو و راحت با دیگران و موقعیت های جدید روبرو نمی شوند، استرس و ترس بیشتری را متوجه شده و در نتیجه احساس امنیت کمتری دارند.
-عدم توافق: افراد ناسازگار به دلیل اینکه کمک کننده، حمایت کننده یا همدل نیستند، تمایل به شکل دادن تعارضات بین فردی بیشتری دارند. این ویژگی ها باعث ایجاد احساس خطر در موقعیت های اجتماعی و امنیت کمتر می شود.

۱-ریشه احساس ناامنی روانی | وابستگی و روان رنجوری
شرایط سلامت روان مانند اضطراب و افسردگی با ناامنی رابطه دو طرفه دارند. اختلالات شخصیت مانند اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت خودشیفته نیز با ناامنی مرتبط هستند. وابستگی و روان رنجورخویی، دو عاملی هستند که مستقیماً با احساس ناامنی ارتباط دارند‌. همانطور که افراد به دیگران یا روابط وابسته می شوند، با درک خطر پایان یافتن رابطه، ناامنی آن ها افزایش می یابد.
افراد مبتلا به روان رنجورخویی بالا، ویژگی‌های بسیاری را گزارش می‌کنند که بر امنیت تأثیر منفی می‌گذارند، مانند اضطراب، غم، احساس گناه و بی‌ثباتی. روابط صمیمانه به عنوان منبع دیگری از ناامنی برای بسیاری از افراد شناخته شده است. افرادی که در روابط خود ناامنی را تجربه می کنند تحت تأثیر ناامنی دلبستگی قرار دارند و همین افراد به احتمال زیاد رفتار شریک خود را خصمانه یا منفی تفسیر می کنند. تمایل به منفی خوانی، می تواند افراد را به واکنش تدافعی در برابر شرکای خود سوق دهد که همین امر نیز باعث تشدید تعارض در روابط یا حتی ایجاد تعارض از یک تعامل خنثی می شود.

۲-والدین ناسازگار و خودشیفته
در بزرگسالانی که توسط والدین، بیش از حد تحت فشار قرار گرفته اند ناامنی روانی ظاهر می شود. اغلب به دلیل تمایل والدین به موفقیت و نه تمایل خود، در کودکی برای برتر بودن تحت فشار قرار می گیرند و اغلب به سطحی غیرواقعی، بدون توجه به تمایل فرد، خواسته ها یا اهداف خود برای موقعیت ها تلاش می کنند. کودکانی که دارای والدینی ناسازگار یا خود شیفته هستند نیز نمی توانند روابط عاطفی پایداری ایجاد کنند. در این زمینه میتوانید با مشاوره کودک نیز مشورت کنید.
رابطه برای آن ها موضوعی مضطرب و ترسناک می شود. آن ها نمی دانند که از زندگی چه انتظاری باید داشته باشند، همانطور که نمی دانند از والدین چه انتظاری باید داشت. مطالعات همچنین نشان داده است افرادی که مرتکب خشونت علیه شریک زندگی خود می شوند، به احتمال زیاد در کودکی یک وابستگی ناایمن را تجربه کرده اند.

۳-ریشه احساس ناامنی روانی | عوامل دیگر
-عملکرد تحصیلی ضعیف. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه افت تحصیلی کلیک کنید.
-تجربیات زندگی بسیار پر استرس
-روابط توهین آمیز یا غفلت آمیز
-مشکلات مزمن پزشکی مانند سرطان یا درد

انواع ناامنی روانی
احساس ناامنی معمولاً از یک حوزه زندگی شروع می شود و دیگر حوزه ها را تحت تأثیر قرار می دهد. چندین نوع رایج ناامنی وجود دارد، مانند:
۱-عدم اطمینان در شروع رابطه
وقتی فردی که توسط کودک به عنوان «نمونه خوب» در نظر گرفته می‌شود ناگهان غیرقابل اعتماد، غیرقابل دسترس و حمایت‌ناپذیر می‌شود، کودک احساس ناامنی را به دلیل درهم شکستن اعتماد، تجربه می کند و تصور منفی از خود پیدا می کند. سپس کودک این ناامنی را به مراحل بعدی زندگی منتقل کرده و با شروع روابط اجتماعی و عاطفی، پریشانی عاطفی بیشتری را تجربه خواهد کرد. ناامنی در روابط ممکن است بر اساس تجربه های قبلی یا تجربیات شخصی که به نزدیک ترین روابط فرد آسیب می رساند، ایجاد شود.

۲-عدم اطمینان در شغل خود
ناامنی شغلی زمانی رخ می دهد که شما مضطرب هستید. اضطراب بابت این ابهام که آیا باید به کار خود ادامه دهید یا در مورد مزایای خاص مرتبط با شغل خود بیشتر فکر کنید و ناگزیر آن را تحمل کنید.
ناامنی شغلی می تواند ناشی از اضطراب در مورد عملکرد شغلی یا اضطراب در مورد عوامل خارج از کنترل فرد باشد، مانند اوضاع کلی اقتصاد یک کشور، وضعیت روند راکد صنعت، درگیری های محل کار یا احساس خطر بابت تعدیل نیروی کاری یا ورشکستگی شرکت و ارگان مورد نظر. نرخ بالای بیکاری، ناامنی شغلی را در مقیاس ملی افزایش می دهد و در بروز مشکلات سلامت روان افراد و ناامنی روانی جامعه بیشتر اثر می کند.

۳-عدم اطمینان در مورد تصویر بدنی از خود
شایع ترین منبع ناامنی، تصویر بدنی است. بسیاری از مردم نسبت به ظاهر خود احساس ناامنی می کنند و این نگرانی را دارند که آیا مطابق با استانداردهای جامعه هستند یا خیر. افراد با هر نوع بدنی می توانند این نوع نا امنی را تجربه کنند و چندان به شکل آن بدن ربطی ندارد. نا امنی روانی ناشی از آنچه هستید و حس فاصله با آنچه میخواهید باشید به شدت به این ناامنی دامن می زند.

۴-ناامنی در ایجاد تعاملات اجتماعی
یکی دیگر از انواع رایج ناامنی به نحوه درک و برداشت توسط جامعه اطراف و سهولت تعامل با آن ها مربوط می شود. این نوع ناامنی می تواند یک مشکل تکرار شونده و با شدتی در سطح پایین باشد یا می تواند به یک اختلال اضطراب اجتماعی شدید یا فوبیای اجتماعی تبدیل شود که نیاز به مداخله حرفه ای درمانی پیدا کند.

اثرات ناامنی روانی
افراد ناایمن، علاوه بر این که در تلاش برای ایجاد روابط سالم دست و پنجه نرم می کنند، برای به اشتراک گذاشتن احساسات یا صریح بودن در مورد جنبه های مهم زندگی روزمره، مانند موارد مربوط به کار یا مدرسه، مشکل پیدا می کنند. فردی که آنقدر مضطرب یا ناامن است که نمی تواند در مورد توانایی ها و دستاوردهای خود صحبت کند، هرگز ترفیع دریافت نمی کند که به نوبه خود ناامنی بیشتر را به دلیل عدم توانایی درک شده تسهیل می کند. ناامنی در مورد شرایط اقتصادی یا ثبات شغل نیز می تواند بر سلامت روان تأثیر بگذارد و با خلق و خو و افکار منفی، فشار خون بالا و سایر علائم جسمی مرتبط است.

۱-ریشه احساس ناامنی روانی | اضطراب و ناامنی اجتماعی
کسانی که به دلیل ناامنی مزمن در برقراری روابط یا ملاقات با دیگران مشکل دارند، برای رویارویی با کسی خیلی خجالتی یا مضطرب می شوند که می تواند به طور کلی منجر به فاصله گرفتن از مردم شود. فاصله گرفتن های تحمیلی منجر به انزوا می شود که با مسائل مربوط به سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب اجتماعی و زوال عقل و همچنین کاهش عزت نفس همراه است. یکی از انواع دیگر ناامنی در حیطه روابط اجتماعی، تاثیر منفی خود را نشان می دهد.ناامنی اجتماعی می تواند از طریق شکل دادن یک چرخه باطل، بروز خود را تداوم بخشد، زیرا افراد مبتلا به این نوع ناامنی بر اساس احساس طرد شدن از سمت دیگران عمل می کنند و نحوه عملکرد آن ها باعث می شود که دیگران به نوبه خود واقعا آن ها را از دایره ارتباطی طرد کنند. در نتیجه همیشه در برقراری روابط اجتماعی دچار ناامنی روانی خواهند بود.

۲-ناامنی و سلامت روان
ناامنی را می توان با طیف گسترده ای از شرایط مختل کننده سلامت روان و اختلالات شخصیت مشاهده کرد. احساسات عمیق اضطراب و ناامنی مشخصه بسیاری از این شرایط است، اگرچه افرادی که این شرایط را دارند ممکن است ناامن به نظر نرسند. برای مثال، افرادی که دچار اختلال شخصیت خودشیفته دارند به دستاوردها و توانایی‌ها می بالند، تکبر شدیدی از خود نشان می دهند و به وضوح به برتری خود باور دارند، با این حال، این ویژگی ها اغلب احساسات عمیقاً پنهان ناامنی و شک به خود را پنهان می کنند. اختلالات دیگر عبارتند از: خودشیفتگی، روانگسیختگی، شخصیت پارانوئید، شخصیت وابسته، شخصیت مظطرب.

۳-ریشه احساس ناامنی روانی | شخصیت مرزی
افراد با شخصیت مرزی اغلب ناامنی هایی را تجربه می کنند که مربوط به احساس هویت شخصی است. افراد با این تیپ شخصیتی از رها شدن می ترسند و به توانایی خود در ایجاد روابط پایدار با افراد دیگر شک می کنند و در نتیجه بیش از حد به دیگران وابسته می شوند.

۴-اختلالات خوردن
اختلالاتی مانند اختلال خوردن که شامل بی اشتهایی و پرخوری عصبی و همچنین مشکلات مربوط به تصویر بدن می شود، ارتباط تنگاتنگی با ناامنی دارند. در مورد اختلالات خوردن، ناامنی در مورد ویژگی های ظاهری یا شرایط زندگی نقش کلیدی در ایجاد این بیماری دارد.

۵-ریشه احساس ناامنی روانی | افسردگی
اختلال افسردگی اغلب با احساس خودکم بینی، کم ارزشی برای فرد همراه است. افراد با معیار خود پایین، احتمالاً راحت‌تر روی عیب‌ها و کاستی‌های خود تمرکز کرده و آن‌ها را بزرگ‌تر می‌کنند. یعنی رفتارهایی که منبع خوبی برای تغذیه احساس ناامنی می باشد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه درمان افسردگی کلیک کنید.

درمان و مقابله با ناامنی روانی
۱- تأیید شخصی
هر کاری را که انجام می دهید به درستی ارزش‌گذاری کنید. اگر برای خود احترام قائل باشید، به احتمال زیاد دیدگاه مثبت تری نسبت به درک خود از زندگی و عملکرد شخصی خواهید داشت.

۲-اولویت دهی به نیازهای شخصی
اگر همیشه به نیازهای دیگران توجه می کنید و نیازهای خود را فراموش می کنید، به این معنی است که به اندازه کافی قدر خود را نمی دانید. برخی از راه های عشق ورزی به خود عبارتند از: رعایت رژیم غذایی مناسب، خواب کافی، توجه به علائق و تفریحات شخصی.

۳-فیلتر کردن افکار خودشکن
مواقعی وجود دارد که احساس ناخوشایندی را تجربه می کنید. اگر احساس خجالت یا عدم اعتماد به نفس به سراغ شما آمد سعی کنید فیلتر مناسبی سر راه افکار منفی خود بگذارید. سخت گرفتن به خود بعد از هر اشتباهی آسان ترین و رایج ترین کار ممکن است. با این حال، سرزنش بیش از حد خود، می تواند شما را درگیر احساس خود بیزاری کند. بخشیدن اشتباهات شخصی یکی از راه های مبارزه با هجوم افکار منفی می باشد.

۴-وقت گذرانی با عزیزان
محیط اطراف خود را با افراد دوست داشتنی و حمایت کننده و امن پر کنید تا اعتماد به نفس خود را تقویت کرده و احساس پذیرفته شدن به همان شکلی که هستید داشته باشید. تا حد امکان از کسانی که خود درگیر ناامنی روانی هستند و محیط اطراف را مسموم می کنند دوری کنید. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه رابطه سمی کلیک کنید.

۵-افتخار به دستاوردهای شخصی
موفقیت های خود را جشن بگیرید و به همکاران خود در مورد دستاوردهای بزرگ خود حرف بزنید. به آنچه انجام داده اید افتخار کنید، حتی اگر در ابتدا ناخوشایند به نظر برسد، اما می تواند تأثیر قدرتمندی بر عزت نفس شما داشته باشد. کارهایی را انجام دهید که شما را خوشحال می کند و گذراندن اوقات فراغت را با انجام کارهایی که به شما شادی و نشاط می دهد در اولویت قرار دهید. همچنین باید به یادگیری مهارت های جدید یا امتحان کردن سرگرمی های جدید فکر کنید تسلط بر مهارت های جدید نیز می تواند یادآور استعدادها و علایق شما باشد.

دسته بندی: سلامت برچسب ها:

به اشتراک بگذارید :

مطلب قبل و بعد
مطالب مشابه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد